"Szlakami drewn. kośc. Opol." cz. IV

TRASA: 

Murów - Zagwiździe - Stare Budkowice - Nowe Budkowice - Laskowice - Tuły - Dębiniec - Stare Budkowice - Wojszyn - Zagwiździe - Murów

Przebieg trasy

Pod kościołem w Laskowicach

ATRAKCJE:

kościół drewniany w Laskowicach

Legendy o Laskowickiej Śmierci

1.

Działo się to przed wielką wojną w roku Pańskim 1608, kiedy mieszkańców tych okolic dziesiątkowało morowe powietrze. Na swoje nieszczęście przejeżdżała przez Laskowice Brygitta Buchta von Buchticz ze swoją matką Reginą i cołfami, śpiesząc na pogrzeb krewnego. Zatrzymały się tutaj, aby przed nocą znaleźć schronienie, jak się okazać miało znalazły je w objęciach śmierci. Zmarły obie - córka i matka. Był to kwiecień lub początek maja. Pochowano je w grobowcu wymurowanym w podziemiu starej śródleśnej kaplicy.
Nic nie było by w tym ciekawego, gdyby nie fakt, że pochowane panie stały się łatwą przynętą dla złodziejaszków. Cóż w tym jednak dziwnego, czyż nie od wieków okradało się groby możnowładców i co bogatszych tego świata? Tak też się stało i w tym wypadku. Zaistniała sytuacja skusiła pewnego młodzieńca z wioski, który pod osłoną nocy wkradł się do krypty grobowej, aby wynieść z niej całe bogactwo pochowane razem z zmarłymi. Jakże musiał się czuć rozczarowany, gdy po otwarciu trumien niczego nie znalazł, oprócz jednego pierścienia wetkniętego na palec jednej z kobiet. Na nic nie bacząc zdjął ten pierścień, zamknął trumny i kryptę i czym prędzej udał się do domu. W następnym dniu podarował ten drogocenny prezent swej ukochanej. Ta z kolei z obawy przed rodzicami schowała gdzieś ten pierścień, z nadzieją, że za niedługo znów go wyjmie ze schowka, aby się nim nacieszyć. Niestety młoda dziewczyna nie przypuszczała, że tę złotą ozdobę widziała po raz pierwszy i ostatni. Tej samej nocy poczuła tylko chłodny podmuch, który się do niej przybliżył i ją ogarnął. Rankiem, kiedy promienie słońca rozświetliły izbę rodzina dziewczyny stała jakby w transie: ich córka leżała w swym łóżku, jednak z jej piersi było wyrwane serce, a całe ciało wysuszone było jak tabaka, ani jednej kropli krwi. Nie potrafiąc sobie tego wytłumaczyć, uznano to za czary i sprawkę złych mocy. 
Z czasem dochodziło do podobnych wydarzeń coraz częściej, a nikt nie potrafił temu zaradzić do momentu, gdy ów złodziej o wszystkim opowiedział. Ale wtedy zrodziło się inne pytanie, dlaczego ten sam los spotkał pozostałe dziewczyny? Okazało się, że wszystkie, które zginęły były pannami, a idąc do kościoła siadały w ławkach nad grobowcem, w którym czyhała na nie klątwa hrabiny. Od tego dnia ani jedna panna nie zasiadła już w ławce nad kryptą, gdzie spoczywa Laskowicka Śmierć.

2.

Niedługo po tym – tak głoszą ustne przekazy – jak złożono w grobowcu doczesne szczątki zmarłych zjawił się w Laskowicach wspaniały pan, który w podwieczornej porze udał się do kościelnego z prośbą, aby otworzył mu drzwi kościoła i wejście do gruftu. 
Oświetlając jego wnętrze pochodnią zszedł na dół, otworzył wieko trumny młodszej kobiety i ze łzami w oczach wypowiedział: "„"w takim stanie oto musiałem cię odnaleźć"”";. Zamknąwszy trumnę wyszedł z kościoła, wsiadł do zaprzężonego w konie powozu i odjeżdżając znikł we mgle.

3.

Jak to przy skubaniu pierza najstarsi opowiadali Laskowice miały tylko małą kaplicę. Na większy kościół ich nie było stać. Prosili wtedy pana, aby im pomógł, ale ten ich biczem odprawił. Usłyszała o tym grołfiunka, która była współwłaścicielką wsi i obiecała pomóc.
Niedługo po tej obietnicy zmarła w połogu jej córka i nowonarodzone dziecko. Pochowano ją wraz z dzieckiem w laskowickiej kaplicy. Dziecko włożono jej na lewe ramię i nałożono na nie prawą rękę zmarłej. W takiej pozycji spoczywa do dziś.
Niedługo po niej zmarła i jej matka, która również została pochowana w tym samym grobowcu, zostawiając w testamencie kapitał na budowę nowego kościoła.
Tak oto po wybudowaniu nowej świątyni mieszkańcy mieli pieniądze na jej wyposażenie.

4.

Jak to starziki usłyszały od swoich starzików, w laskowickim grufcie znajdowały się dwie mumie. Ta, która przetrwała do dziś oraz druga, której dziś widoczne są tylko już kości.
W takiej postaci przetrwały obie do wielkiej wojny, kiedy szwedzkie wojska plądrowały te ziemie, hańbiły kobiety i na ich oczach mordowały ich mężów. Nie czując szacunku przed świętością wtargnęli do śródleśnej kaplicy, aby ją ograbić z wartościowych przedmiotów. Gdy nic jednak w niej nie znaleźli dopatrzyli się wejścia do grobowca, do którego weszli. 
W pierwszej trumnie stojącej naprzeciw schodów nic nie znaleźli. Więcej szczęścia mieli otwierając drugą trumnę, w której palce zmarłej przyozdobione były pierścieniami.
Na nic nie bacząc poobcinali jej palce, kradnąc te pierścienie. Sprofanowane zmumifikowane ciało się rozsypało. W tym samym tygodniu wśród stacjonujących żołnierzy wybuchła dziwna choroba, która wszystkich strawiła. Pochowani zostali w południowo – zachodniej części cmentarza, gdzie przez 200 lat nie wolno było nikogo grzebać.

MAPA:

Stobrawski Park Krajobrazowy

39 km